Terebinth, september 2005, kwartaalblad van de vereniging voor funeraire
cultuur.
In het blad verenigingsnieuws met o.a. nieuws uit de regio's,
publicaties, excursies
en agenda. Daarnaast
een tweetal hoofdartikelen:
Herbestemming van monumentale kerken.
Rita Hulsman vraagt zich af of er acceptabele mogelijkheden zijn om
kerkgebouwen die niet langer als zodanig in gebruik zijn toch een
zinvolle bestemming te geven.
Afleggen en ter aarde bestellen in Suriname.
Jannes Mulder geeft een uitvoerige beschrijving van de gebruiken bi]
het afleggen en begraven die nog steeds in Suriname in zwang zijn.
Verschillende
kranten, 22 augustus 2005. Kanon verspreidt as Thompson
De in februari overleden Amerikaanse journalist en cultschrijver
Hunter S. Thompson heeft het afscheid gekregen dat hij wilde. Zijn
as werd zaterdagavond vanuit een kanon afgeschoten bij zijn huis in
Aspen in de Amerikaanse staat Colorado.
Zijn weduwe Anita Thompson liet onlangs weten dat dit een grote wens
van haar echtgenoot was. 'Hij hield van explosies.' Het kanon op een
46 meter hoge toren was een geschenk - de kosten bedroegen naar schatting
bijna 2 miljoen dollar - van de acteur Johnny Depp die Thompson speelde
in de film naar diens boek Fear and Loathing in Los Angeles.
Verschillende
kranten, 23 augustus 2005. Kunstheup na crematie verwerken in vliegtuig
(GPD) - Een kunstheup die meegaat in de crematieoven
is na de verbranding nog prima bruikbaar, bijvoorbeeld als vliegtuigonderdeel.
Van de gouden vullingen van de overledene kan gedenk-sieradenproducent
Tjalling Wolthuis sieraden maken. Ook als een overledene sieraden,
zoals een trouwring, meeneemt in de kist die de oven ingaat, worden
de gesmolten overblijfselen opgehaald door een bedrijf dat het materiaal
hergebruikt. Ieder jaar wordt er in Nederland zo'n €100.000 verdiend
met het recyclen van lichaamsvreemde materialen die overblijven bij
de crematie. Het geld gaat naar goede doelen.
Leeuwarder
Courant, 23 augustus 2005. Ameland herstelt oude grafzerken
Ameland
redt vijftig monumentale grafzerken van de ondergang door ze te restaureren.
Het zijn grafzerken van meer dan tweehonderd jaar oud. De zerken zijn
van belang omdat ze qua ontwerp, gebruikt materiaal en teksten bijzonder
zijn. Ze verwijzen naar de Ame-lander historie als de walvisvaart
en cultuur van destijds De restauratie kost zo'n € 160.000. Ameland
neemt daarvan € 108.000 voor zijn rekening. De rest wordt door de
provincie en uit Europese fondsen betaald.
Volkskrant,
27 augustus 2005, Standplaats Moskou: Plastic grafstenen
... Dat zit zo. Als een oorlogsveteraan zoals Fjodor overlijdt,
maakt het ministerie van defensie geld over naar het militaire districtsbureau.
Dit bureau, Voenko-mat, bestelt vervolgens een standaard grafsteen.
In de regel gebeurt dat bij het Oorlogsmonumentenbedrijf, winnaar
van de wedstrijd 'Wie maakt de beste en mooiste grafsteen'. Maar Voenkomat
in Kamensk vond dat de werkzaamheden van deze firma niet deugden.
Het formaat van de stenen zou niet juist zijn, de letters stonden
scheef en zo waren er nog talloze andere 'fouten'.
Dus nam Voenkomat een ander bedrijf in de arm. Sinds enkele jaren
voert Zvezda (Ster) alle opdrachten uit, naar volle tevredenheid van
Voenkomat.
Niets aan de hand dus. Nou ja, totdat een paar nabestaanden gingen
klagen. Honderden grafstenen van Zvezda zouden niet zijn gemaakt van
wit marmer of zwart graniet, maar van plastic.
De directrice van Zvezda bleek na enig onderzoek 'toevallig' de echtgenote
van de chef van Voenkomat te zijn. Zvezda kreeg het volle pond van
omgerekend
€ 350 voor een marmeren of granieten zerk, maar leverde plastic stenen
af ter waarde van nog geen
€ 75. Het verschil verdween in de zakken van de slimmeriken. Omdat
Voenkomat bij de lucratieve praktijken betrokken was, zag de openbaar
aanklager zich gedwongen de zaak over te doen aan de militaire aanklager.
En aangezien die erg goed bevriend is met de chef van Voenkomat, hoorde
niemand er meer wat van.
Totdat de krant Troed besloot de verhalen van nabestaanden te noteren.
Zo raakte Tamara op de hoogte van de gebruiken in haar woonplaats.
Nu maakt ze zich zorgen, want haar man is dood en ook zijn laatste
privilege dreigt in rook - of in plastic - op te gaan. Tamara had
beter kunnen weten. Wetten maken is wat anders dan ze uitvoeren. Anders
was Poetin wel met de beloofde auto komen voorrijden.
|
Bezoek
de internetsite van:
|