Uitvaart,
onafhankelijk vakblad voor de uitvaartbranche, januari 2005. Thema:
Management
In het blad de
vaste rubrieken, waaronder: Nieuws: o.a. Berging
slachtoffers zeebeving, meeste doden rond Kerst, OM onderzoekt fraude
en misbruik. Column Recht: 'Afwezigen,vermisten
en overledenen' door Mr. Frank Mutter. Column
cursief: 'Uitvaart' door H. Kok.Vers
van de Pers.
Column Een vak apart, de
Agenda
en Uitvaartnoviteiten. Verder een aantal
hoofdartikelen waaronder:
'Wij staan ergens voor' Netwerk treedt meer
naar buiten.
Jasper Enklaar: Het Netwerk Uitvaartvernieuwers bestaat dit
jaar 10 jaar. Het bestuur is ambitieus en zelfbewust. In de nasleep
van de Nova-affaire trad het bestuur al opvallend naar buiten. Geen
toeval, want het nieuwe beleid is gericht op sterkere profilering
van het Netwerk.
Kwesties over de CAO. De geschillencommissie.
Dick Duynhoven:Vakbondsbestuurder Arie Kasper rn uitvaartverzorger
Matthijs van Gee zijn lid van de geschillencommissie voor de uitvaartcao's
Zij zijn positief over het functioneren van de commissie en pleiten
voor een uitbreiding van het takenpakket.
'Een geschenk aan jezelf' Stilstaan bij je eigen
dood en verliesrvaringen.
Erna Heijligers: Bezig zijn met je eigen sterfelijkheid en
persoonlijke verlieservaringen is iets heel anders dan het regelen
van andermans uitvaart. "Wie de moed heeft om hier in te stappen,
zal daarna met een heel andere bezieling zijn werk kunnen doen."
Nieuwsbrief
Leden Netwerk Uitvaartvernieuwers, januari 2005, nr. 40:
Inhoud o.a.: Conferentie 'Rouwen in pluriform Nederland', Euthanasiedebat,
Uitvaart in vernieuwing, Agenda,
Boekbesprekingen, nieuwe diensten en produkten etc.
Volkskrant
17 januari, 2005. Doneren van organen moet straks normaal worden
Minister Hoogervorst pleit deze week voor handhaving van
de 'zuinige' Wet op de Orgaandonatie. Paulus Lips wil liever een andere
wet. In 1869 stelde de overheid voor het eerst regels op over postmortale
orgaan-uitname voor wetenschappelijke doelen. Uitname mocht, maar
alleen bij uitdrukkelijke toestemming van de donor of diens familie.
Sindsdien is dit de crux van het beslissysteem gebleven: een expliciet
'ja' van de donor is essentieel. Is deze toestemming bij leven niet
gegeven, dan gaat men ervan uit dat donatie niet gewenst is, tenzij
nabestaanden anders beslissen.
Sinds een aantal jaren kan elke Nederlander boven de 18 jaar in een
centraal donorregister laten vastleggen of hij al dan niet toestemming
geeft voor donatie. Lang niet iedereen laat zijn wens vastleggen:
vorig jaar stond 37 procent van de volwassenen geregistreerd. Van
het grootste deel van de bevolking staat niet vast hoe het tegenover
donatie staat. Komt iemand uit deze groep te overlijden, dan mogen
de nabestaanden beslissen. Deze blijken in 70 procent procent van
de gevallen donatie niet toe te staan.
Deze massale weigering leidt tot een verlies van maar liefst de helft
van alle potentiële donoren. In landen met een efficiënter
donatiesysteem is deze groep weigeraars beduidend kleiner: in Spanje
weigert 20 procent van de nabestaanden, in België 10 procent.
De meest voor de hand liggende verklaring hiervoor is het feit dat
donatie de 'morele norm' is geworden; het is normaal wanneer iemand
overlijdt, dus waarom zou je weigeren? De overheden van deze landen
hebben hiertoe bijgedragen door te kiezen voor een bezwaar-systeem
waarbij wordt uitgegaan van het feit dat iedereen donor is, tenzij
men hiertegen bezwaar heeft gemaakt. Het feit dat de traditie tot
norm verheven is in deze landen, wordt weerspiegeld door het lage
aantal weigeraars en een hoge mate van tevredenheid onder de bevolking
met het huidige systeem.
Wordt het dan geen tijd dat deze norm ook in Nederland tot ontwikkeling
komt? Jazeker, maar de overheid vreest voor een aantasting van de
funda-mentele medisch-ethische principes. Onnodig, zo zal blijken..........
P. Lips is arts en ethicus in opleiding.
Leeuwarder
Courant, 17 januari 2005. Testament: niet leuk, wel nuttig
Hans Sonders Als er iets is dat mensen graag uitstellen,
is dat het opstellen van een testament. Toch is dat onverstandig.
Slechts in enkele gevallen is de gang naar de notaris niet nodig.
„Als er heel weinig vermogen is bijvoorbeeld", zegt mr. Sietze
Kornelis, notaris te Amsterdam. Hij adviseert met klem met de notaris
te bespreken of een testament nuttig is.
Een voorbereidend gesprek met de notaris hoeft over het algemeen niet
langer dan een half uur te duren. Het is gratis. Het (laten) opstellen
van een laatste wil is al gauw nuttig. „Denk alleen maar aan een uitsluitingsclausule",
zegt Kornelis. „Die moet voorkomen dat bijvoorbeeld latere ex-partners
van kinderen ongewild van de nalatenschap meeprofiteren. Zo'n uitsluitingsclausule
kan alleen goed door een notaris worden opgesteld." Veel mensen
menen dat een handgeschreven brief voldoende is om een of meer erfgenamen
te benoemen. „Dat is niet zo", zegt Kornelis. „Zo"n codicil
is zeer beperkt. Je kunt er alleen maar stukken van je inboedel, kleding
en sieraden mee vermaken. Je kunt er niemand mee tot erfgenaam benoemen."..............
|
Bezoek
de internetsite van:
|