[PERSBERICHT]

Leutscher toont drie mogelijke grafmonumenten in ‘De laatste tuin’

Rouwen is persoonlijk

Tijdens de Floriade van 6 april tot met 20 oktober presenteert Hans Leutscher zijn visie op het grafmonument. Er zullen drie voorbeelden te zien zijn.

Hans Leutscher: ‘Als ik terugkijk op twintig jaar kunstenaarspraktijk, zie ik wat me bewogen heeft, wat me beweegt: het verlangen naar een verleden, of, maar dat is misschien hetzelfde, melancholie over een onbekende toekomst. Het is deze kern in mijn werk die het mij mogelijk maakt te werken met de gevoelige materie van een grafmonument in opdracht.’

Opdracht

Voor een grafmonument naar een beeldhouwer. Waarom ook niet? Een grafmonument zou als een beeldhouwwerk kunnen zijn, speciaal gemaakt ter nagedachtenis, bedoeld als plek om naar terug te keren als belangrijk deel van een persoonlijk rouwproces.

‘De ideeën van de opdrachtgever zijn het uitgangspunt voor een dialoog waarin ik mij dienstbaar opstel. Mijn expertise als beeldend kunstenaar en mijn ideeën over vorm en materiaal spelen daarin een rol die ik niet kan, noch wil verloochenen. Ik vind dat er tijd nodig is om iets goeds te maken - een grafmonument kan nooit standaard zijn. Die tijd gun ik mijn opdrachtgevers, en mijzelf.’

Laatste tuin

Tijdens de Floriade zijn drie voorbeelden van grafmonumenten te zien zoals Hans Leutscher ze kan maken. De Floriade is een wereldtuinbouwtentoonstelling waar verschillende manieren van omgaan met onze groene omgeving getoond worden. Eens in de tien jaar is er een Floriade, in 2002 voor de vijfde keer. Het zal dit jaar het grootste publieksevenement in Nederland zijn. Het terrein in de Haarlemmermeer is uit verschillende eilanden opgebouwd, er is een ‘berg’ en een meer. Aan dit meer zijn thematuinen vormgegeven. ‘De laatste tuin’ is er daar één van: een graftuin. In deze tuin zijn de drie voorbeelden van Leutscher te zien.

Persoonlijk

De drie monumenten zijn geen daadwerkelijke grafstenen. Een grafsteen is volgens Leutscher namelijk speciaal bestemd voor een persoon, met naam en datum en tekst, en daarom erg persoonlijk. Dit zijn voorbeelden  van de manier waarop je met een grafmonument om kunt gaan.

Grote zwerfkei

Een grote zwerfkei kan goed dienst doen als een grafmonument. Op de kei kan een tekst aangebracht. worden. De plaats daarvoor ligt op de kei. De steen eromheen is verdiept, weggehakt. Leutscher wil de originele huid van de steen niet schaden. Zo is de identiteit van de overledene verbonden met de oorsprong, de natuur.

[bewerkte zwerkei

Bronzen bladeren

Op een ruw stuk natuursteen ligt een bronzen tak met bladeren. Alsof de bronzen tak de steen omarmd, beschermen wil tegen onheil.

Brons is een duurzaam, gegoten materiaal dat een grote vrijheid in de vormgeving toelaat.

[steen met bronzen tak

Gepolijste hand

In deze steen is een hand gepolijst. Als de afdruk van een zachte aanraking, een troostend gebaar. Bijna vanzelf leg je je hand op die plek, maak je contact.

steen met gepolijste hand

Rouwproces

Hans Leutscher ziet een grafmonument als een voorwerp ter nagedachtenis. Het kan een hulpmiddel in het rouwproces zijn, onderdeel van een ritueel. Een anker, een plek waar de gedachten even alleen het gemis gelden.

‘Een grafmonument moet persoonlijk zijn, omdat degene die overleden is een persoon was met een eigen karakter, een eigen wil, een eigen leven. Omdat de bezoeker van het monument rouwt om deze persoon en geen andere’, aldus Hans Leutscher.

Voor meer informatie en foto’s:

Atelier voor Beeldhouwwerken

http://www.monumentmaker.nl

Voor een gesprek met Hans Leutscher, belt u met tel. 010-437 707 4