|
Volkskrant:
11 februari 2006: Wonen op de knokkels van de vuist van de Masai-god
Kees Broere.....In Kenia, en dus ook in Nairobi, wordt heel
wat afgestorven. Ik herinner me nog de eerste keer dat ik mzee werd
genoemd, het respectvolle Swahili-woord voor 'oude man'. 'Wat?!',
dacht ik, 'de duvel is oud!' (Ikzelf was begin veertig.) Nu begrijp
ik waarom ik die titel draag. Op mijn leeftijd ben ik de gemiddelde
Keniaanse levensverwachting vér te boven.
Veel doden komen terecht in het gemeentelijk mortuarium, dat aan de
rotonde met Valley Road ligt. En menig overledene verblijft er soms
wekenlang. Een lijk wordt namelijk niet aan de familie vrijgegeven,
voordat de logieskosten van de dode zijn voldaan.
Maar niet alle treurende nabestaanden zijn bereid om in de buidel
te tasten en dus blijft het lijk vaak maar een beetje slingeren, al
dan niet gekoeld. Wie uiteindelijk betaalt om het lichaam weg te halen,
is waarschijnlijk ook degene die een goede kans ziet om het leeuwendeel
van de erfenis te innen. Want zoals bij bijna alles in Kenia: ook
bij de dood gaat het uiteindelijk om geld.
Een fatsoenlijke uitvaart kost al gauw meer dan 10 duizend euro. Kom
daar eens om, bij mensen wier maandsalaris vaak niet hoger dan 100
euro ligt. Cremeren is relatiefbetaalbaar, maaralleen een optie voor
hindoeïstische
Indiase Kenianen. Een zwarte Keniaan wil een echte begrafenis.
Wat meestal ook betekent: in dat deel van Kenia waar de voorouders
vandaan komen. Zelfs mensen die in Nairobi geboren en getogen zijn,
menen dat de teraardebestclling 'up country' moet plaatsvinden.
Een Luo bijvoorbeeld zal in hét westen van het land, in de
buurt van het Victoriameer, begraven willen worden. Als de familie
voldoende geld ter beschikking stelt, wordt een heuse lijkwagen besteld.
Nee, geen langwerpige personenauto, maar een in statig grijs ei»
zwart uitgevoerde minibus, waarin behalve de dode ook de nabestaan;
den vervoerd kunnen worden. Ö
Het kan ook goedkoper. In dat geval wordt het soort minibus afgehuurd,
dat normaal gesproken de straten onveilig maakt als onderdeel van
het openbaar vervoer. Om te voorkomen dat mogelijke passagiers de
bus steeds staande proberen te houden, bindt de chauffeur aan de voorkant
van de auto eer! paar groene takken. De minibus is een begrafenisbus
geworden.
Islamitische
Kenianen hebben het een stuk gemakkelijker, in begrafenistermen althans.
Hun traditie zegt dat, als het even kan, de dode vóór
zonsondergang van dezelfde dag zijn laatste rustplaats moet vinden.
In Nairobi kan dat bijvoorbeeld op de soennitische begraaf plaats
op Langata Road. Een stoet die vanaf Ngong Road vertrekt, kan er met
een kwartiertje zijn.......
Verschillende kranten: 11 februari 2006. Eerste blik in Egyptische
graftombe
Archeologen hebben vrijdag een eerste blik kunnen werpen in de
graftombe die een dag eerder in het Dal der Koningen in het Egyptische
Luxor werd ontdekt.
Door een gat in de anderhalve meter hoge deur zagen de archeologen
vijf houten sarcofagen. De
doodkisten zijn versierd met kleurrijke dodenmaskers die deels zeer
goed bewaard zijn gebleven. Naast de sarcofagen liggun twintig grote
aarden kommen.
De ontdekking van de graftombe door de Amerikaanse archeoloog Kent
Weeks, die al jaren onderzoek doet bij Luxor. kwam als een enorme
verrassing. Weeks en zijn team waren bij de naastgelegen graftombe
van Toetanchamon eigenlijk op zoek naar mogelijke aanwijzingen
voor de graftombe van een farao uit de negentiende dynastie: Koning
Amenmesses.
Leeuwarder
Courant: 11 februari 2006. Kor Buist geeft strijd om graf in eigen
tuin niet op
Hanneke Boonstra: 'LOOP AL LANG ROND MET plan begraven te worden
in
eigen tuin. Weet niet welke procedure ik moet volgen,
wie geeft mij advies? Verheug me er nu al op begraven te worden op
de mooiste plek van Nederland.' Bericht op de website Dood.nl, 'het
webzine dat informeert en amuseert over zaken rond de dood'.
De tekst had geschreven kunnen zijn door Kor Buist in Noordlaren,
in het Groningse Haren. Ruim een jaar geleden diende hij het verzoek
in om op z'n eigen landgoed begraven te mogen worden. De gemeente
dacht er lang over na en zei nee. En dus ligt in huize
, Buist het telefoonboek open bij de A van advocaat ............Kor
Buist zou niets liever willen dan dat. En hij gaat ervan uit dat het
hem ooit zal lukken. Wat vindingrijkheid betreft heeft hij de gemeente
Haren al het een en ander laten zien. Toen hij het landgoed wilde
kopen, kreeg hij nul op het rekest omdat er een landbouw-bestemming
op het gebied lag. Dus kocht hij - eigenaar van een schildersbedrijf
-drie koeien en benoemde zichzelf tot boer. Inmiddels heeft hij met
z'n Blonde Aquitaines een bloeiende handel opgezet.
Haren beseft het nog niet. Maar 't is voorlopig nog niet van Kor Buist
verlost.
|
Bezoek
de internetsite van:
|
