|
Ledenblad Terebinth, Nummer 2, juni 2006.
Verenigingsnieuws, Agenda en een aantal artikelen waaronder:
Tweede leven voor bijzondere baarhuisjes in Woudrichem
Leon Bok geeft een overzicht van de redding van twee bijzondere baarhuisjes
te Woudrichem. Hier werd een zeer zorgvuldige restauratie uitgevoerd
om de gebouwtjes weer in hun oude glorie te herstellen.
Kriskras door Zuid-Holland
Een verslag van een tocht langs bijna alle dodenakkers in Zuid-Holland
door Rita Hulsman.
Het Uitvaartwezen, vakblad voor uitvaartprofessionals, nr. 5, juni
2006.
In het tijdschrift o.a. de rubrieken: Varia, Portret, Wet
en Recht, NUVU-nieuws, Verenigingsnieuws, Agenda
en een aantal artikelen waaronder:
Openbare rouw
Vroeger werden overledenen herdacht op een begraafplaats
of thuis. Tegenwoordig gebeurt dat in toenemende mate (ook) in
de openbaarheid door middel van een individueel of een collectief
monument. Waar komt de behoefte aan openbare rouw eigenlijk vandaan?
En welke richtlijnen gelden er voor het plaatsen van dergelijke gedenktekens?
Conferentie Weg van mij
Zelfdoding is een taboe dat snel moet worden doorbroken, vindt Riet
Fiddelaers-Jaspers. Daarom organiseert zij in samenwerking met de
LSR een conferentie over het onderwerp. "Uit onderzoek blijkt
dat nabestaanden van zelfdoding minder onder-steuning vanuit hun omgeving
ontvangen. Daarom is het belangrijk dat er meer informatie en openheid
over dit onderwerp komt."
Leeuwarder Courant, 10 juni 2006. Rust voor adel Oranjewoud
Saskia van Westhreenen: Een plechtig moment in Brongerga bij Oranjewoud.
De adellijke grafkelders zijn na een restauratie weer gesloten. „We
zijn dankbaar dat de familieleden weer rusten in vrede op een manier
zoals in het verleden voorgesteld." Die woorden sprak jonkheer
Men-no de Blocq van Scheltinga gistermiddag bij de sluiting van de
monumentale grafkelders op Brongergea bij Oranjewoud.
De kelders van de families Van Limburg Stirum en De Blocq van Scheltinga
bleken twee jaar geleden in verwaarloosde staat te zijn. Het dak van
de ene kel¬der dreigde in te storten, betonrot had al schade aangericht
en de ijzeren deuren scharnierden niet meer. Een reddingsactie van
de Protestantse Kerken in Heerenveen, familie en diverse fondsen bracht
redding. Gistermiddag sloot de jonkheer beide deuren na de restauratie
die tienduizenden euro's kostte. De familie legde bloemstukken in
de kleuren rood en wit, de kleuren van de De Blocqs van Scheltinga.
De sleutel werd op gepaste wijze overgedragen aan de beheerder van
de begraafplaats. De hele historie van Oranjewoud kwam voorbij. Tientallen
nazaten met dubbele achternamen begroetten elkaar.......
Leeuwarder
Courant, 10 juni 2006. Wijbrand Buma redde graf Smallebrugge
Tot 1934 was de Bumabibliotheek samen met de Provinciale Bibliotheek
ondergebrachtinde Kanselarij aan de Turfmarkt. In 1934 kreeg de Buma-bibliotheek
haar eigen pand in de Grote Kerkstraat. Toen de PB in 1966 verhuis-de
naar de Boterhoek, trok de Bumabibliotheek hier weer bij in en kreeg
de instelling de naam van Provinciale en Buma Bibliotheek. Sinds de
PB, het Ryksargyf en het FLMD zijn gefuseerd tot Tresoar, leidt Buma
letterlijk een verborgen bestaan.
Tresoar greep de 125ste sterfdag van de legator, 2 mei 2001, aan om
hem weer even in de schijnwerpers te zetten. Een van de genodigden
was de laatste nog in leven zijnde nazaat van mannelijke afkomst uit
het geslacht van Buma, Wijbrand Buma uit Heemstede, in zijn werkzame
leven architect in Haarlem. Deze was zeer vereerd, maar de domper
op de feestvreugde kwam na afloop, toen hij in Smallebrugge het familiegraf
bezocht en zag hoe dit was verwaar-loosd. Hij ondernam onmiddellijk
actie, vroeg bij Tresoar de tekst van het testament op en ontdekte
dat de Buma-stichting het familiegraf van vader en moeder Buma alsmede
de vier kinderen - drie zonen, onder wie Lieuwe Annes, en een dochter
ten eeuwigen dag dien de te onderhouden. Dat gold ook voor de op de
begraafplaats aanwezige klokkenstoel, met een klok uit 1617. Wijbrand
Buma wees de Sneker notarissen, die statutair de Bumastichting vormen,
op hun nalatigheid en mobiliseerde vervolgens de Rijksdienst Monumentenzorg,
de Stichting Restauratie Hulpfonds klokkenstoelen en de gemeente Wymbritseradiel.
Vier jaar later, in juli 2005, zag de Heemstedenaar zijn inspanning
beloond. Het familiegraf was weer redelijk toonbaar gemaakt, de klokkenstoel
die niet meer te restaureren was, gloednieuw gekopieerd.......
Volkskrant 10 juni 2006. Zwarte kraaien in het nieuw
Je zou denken, zwart is zwart, en somber is somber, maar het kan ook
anders. Ook medewerkers van een uitvaartorganisatie willen soms in
iets nieuws worden gestoken. DELA, marktleider in de Benelux, hoopt
af te komen van het 'zwartekraaien'-imago. Met hulp van couturier
Paul Schuiten. Het is voor het eerst dat een Neder¬landse uitvaartorganisatie
een coutu¬rier inschakelt. DELA nodigde een aantal couturiers
uit voorstellen in te dienen; Schuiten, de opvolger van Edgar Vos,
werd geselecteerd. Zijn lijn werd gisteren gepresenteerd tijdens een
modeshow in het nieuwe uitvaartcentrum Breda. Medewerkers van DELA
fungeerden als modellen op een catwalk.
Schuiten begon met de kleur: in plaats van zwart koos hij voor grijs.
'Niet de meest trendy kleur, maar wel een stuk milder en zachter dan
zwart.' De vrouwen kregen voor het eerst de keuze tussen een broek
of een rok, de winterjas voor vrouwen is slank ge¬sneden en heeft
een afneembare fluwelen kraag.
Het is, vindt de ontwerper, uiteindelijk een collectie geworden, die
niet alleen 'minder scary en tutterig' is dan de vorige, maar ook
zo stijlvol dat je hem zou kunnen vinden bij een klassiek modemerk.
'Wat dat betreft verschilt DELA in niets van andere grote Nederlandse
bedrijven.'.....
|
Bezoek
de internetsite van:
|
