Deze week veel aandacht voor de begrafenis van Gerard Reve in Machelen
(België)
17 april 2006: Geen ezels in de kerk, geen theatertoestanden
GPD: Met een ingetogen gebedsdienst is zaterdag in zijn Belgische
woonplaats Machelen afscheid genomen van de vorige week overleden
Gerard Reve. De plaatselijke parochiekerk zat overvol, er waren 1500
mensen, maar de verwachte volksoploop voor de Grote Volksschrijver
(82) bleef uit. Schrijnend was de afwezigheid van Nederlandse auteurs:
niet één van zijn erflaters liet zich zien.
De dienst was on-Reviaans sober. Waar de schrijver vroeger uiteenlopend
fantaseerde van „het buitenzetten voor de plaatselijke vuilophaaldienst"
tot „met een optocht van nichten de Heilige Berg op, onderwijl blauwe
madeliefjes strooiend over mijn kist", was de regie overgelaten
aan de pastoor..........
Na de dienst ging het te voet naar de verderop gelegen begraafplaats.
Reve mocht van de burgemeester niet op het monumentale volle kerkhof
liggen, maar kreeg een ereplaats naast een jongeman die stierf bij
het redden van een kind. Op het grafveld werd de kist voor het kruisbeeld
op de grond gezet, zodat iedereen op zijn eigen wijze Reve een laatste
groet kon brengen. „Wij legden daar ons grafboeket tegen de kist aan.
En Woelrat bleef maar wijwater sprenkelen", aldus Teigetje.
Het Uitvaartwezen, vakblad voor uitvaartprofessionals, nr. 4, mei
2006. Productspecial
top 10 onmisbare produkten.
In
het tijdschrift o.a. de rubrieken: Varia, Portret, Wet en Recht, NUVU-nieuws,
Verenigingsnieuws, Agenda en een
aantal artikelen waaronder:
Netwerk Uitvaartvernieuwers: zoekende
Tien jaar na de oprichting van het Netwerk Uitvaartvernieuwers is
de vereniging verdeeld. Welke koers er gevaren moet worden is al enige
tijd onderwerp van discussie die leidde tot het aftreden van bestuursleden......
Een analyse van het debat en de afwegingen die daaraan voorafgingen
Symposium Wilde Rituelen
Vier maanden na het symposium 'Vaarwel' wordt er in Utrecht opnieuw
een symposium rond het thema rituelen georganiseerd, deze keer op
19 mei a.s. onder de titel 'Wilde Rituelen'. Rituelen staan dus wederom
in de belangstelling, maar op welke manier en waarin verschilt dat
van het vorige symposium? Een verkenning van zowel de organisatie
als de spreekbeurten.
Relevant, kwartaalblad van de NVVE (Nederlandse Vereniging voor Vrijwillig
Levenseinde), nr.2, april 2006
Vaste rubrieken: Commentaar, Kort, Relevante kwesties, Brieven,
In beeld, NVVE nieuws en Diensten. In het blad verder een aantal artikelen
waaronder:
Sutorius nieuwe voorzitter NVVE
Op 25 maart werd hoogleraar strafrecht Eugène Sutorius
gekozen als de nieuwe voorzitter van de NVVE. Hij volgt Jacob Kohnstamm
op die zes jaar de scepter bij de vereniging zwaaide. Interviews met
de scheidende en de kersverse voorzitter van de NVVE.
Interview Klazien Sybrandy
In 1972 startte Klazien Sybrandy een actie voor het recht
op euthanasie. Aanleiding was de strafvervolging van huisarts Postma
die haar moeder na een zware beroerte op herhaaldelijk verzoek een
dodelijke injectie gaf. Wat begon met een oproep in een plaatselijke
blaadje, groeide uit tot wat nu de NVVE is.
Verschillende kranten. 19 april 2006, Koningin Beatrix was bezorgd
over euthanasiedebat
ANP: Koningin Beatrix had begin jaren negentig
„grote bekommernis" over het debat over euthanasie in Nederland.
Dat schrijft de Belgische oud-premier Wilfried Martens in zijn gisteren
verschenen politieke memoires 'Luctor et Emergo'. De koningin zou
over haar zorg hebben gesproken met de Belgische koning Boudewijn,
die zelf bezwaren had tegen euthanasie in België.....Volgens
Martens was zo'n wet in België ook pas mogelijk na het overlijden
van Boudewijn. „Ik ben er 100 procent zeker van dat wijlen koning
Boudewijn de euthanasiewet nooit zou hebben ondertekend.......
Leeuwarder Courant. 22 april 2006. De uitvaartmuzikant
(Een paginagroot artikel over muziek bij de uitvaart)
Maria Boonstra:......... Brandsma speelt saxofoons - alle soorten,
benadrukt hij - en samen met zijn vrouw Selena zit hij in de dixie-landband
Crackerjacks. Selena speelt trombone. leder jaar werken ze een maand
bij de opera in Keulen en daarnaast treden ze dus af en toe op bij
uitvaarten. Soms met alle crackerjacks, maar Bert gaat af en toe ook
in zijn eentje.
De opdrachten komen binnen via De Uitvaartmuzikant. Vaak wordt gevraagd
naar het nummer 'West-lawn Dirge', traditionele begrafenismuziek uit
New Orleans. Het droeve deuntje is vooral bekend geworden door een
scène in de James Bondfilm 'Live and let die'. („Wiens begrafenis
is dit? De jouwe.")
Een Lied
Marijke Rodenburg en echtgenoot Anne E. de Bruijn uit Wetzens treden
ook geregeld op tijdens begrafenissen. Marijke zingt of draagt een
gedicht voor, Anne speelt piano of orgel. Het begon met uitvaarten
van bekenden en nu zit Marijke in de portefeuille' bij begrafenisonderneemster
Reiny van der Vegt uit Hurdegaryp........
Zingen bij een uitvaart is veel leuker dan een concert, vindt Rodenburg.
„Dan maak je je veel meer zorgen over of je het wel goed doet, koorpubliek
is ook zo kritisch. Bij een uitvaart heb je een ander doel dan het
leveren van een prestatie. Je wilt troost bieden." „Ik heb niet
specifiek iets met de dood, wél met leven met de gedachte dat
de dood onvermijdelijk is. Mijn kreet is: 'gedenk te sterven'. Ik
ben me elke dag bewust van de waarde van het leven, juist omdat het
zo eindig is. Het helpt me dingen te relativeren." „Het directe
verband met zingen op een uitvaart is: mensen troosten, weg laten
gaan met het besef dat buiten toch het leven wacht, dat leven dat
eindig is. Een sprank van licht in een tijd van rouw."
Volkskrant:
22 april 2006. Beperkte tijd
Roos Schlikker: Patrick Lodiers (34) presenteert humoristische programma's
als De Lama's en Kannibalen, maar schuwt ook het zwaardere werk niet.
In de 'docusoap' Over mijn lijk volgt hij vijf ongeneeslijk
zieke jongeren.
In één jaar tijd vijf vrienden maken en aan het graf
van vier van hen komen te staan. Als hij erover nadenkt, is het 'vrij
bizar' wat presentator Patrick Lodiers heeft meegemaakt. Voor het
programma Over mijn lijk heeft hij vijf jonge mensen gevolgd die ongeneeslijk
ziek zijn en weten dat ze niet lang meer te leven hebben. Lodiers
praatte met ze over leven en dood, maar ging ook gewoon even bij ze
op de koffie of hielp ze een grafkist uitzoeken. Het programma was
voor hem meer dan alleen een tv-klus. 'Het beheerste mijn leven. Je
kunt niet de knop omzetten en na het draaien niet meer aan deze mensen
denken. Ze zaten voortdurend in mijn hoofd.'........
|
Bezoek
de internetsite van:
|