Verschillende kranten, 13
augustus 1997, Steeds meer Amerikanen geloven in leven na
de dood
ANP: Uit onderzoek blijkt dat 81 % van de
Amerikanen er zeker van is dat er een leven na de dood
is. In de jaren 70 was dat nog maar 77%. Opvallend is dat
er zich ook een stijging heeft voorgedaan bij Rooms-Katholieken
namelijk van 67 %
naar 84 %. Wetenschappers staan echter sceptisch
tegenover dit geloof, van hen gelooft maar 40 % in het
hiernamaals.Telegraaf,
14 augustus 1997, Woning tijdens begrafenis geplunderd
Terwijl de overledenen naar haar laatste
rustplaats in Ruurlo werd gebracht, hebben inbrekers de
woning geplunderd. Volgens de politie hebben de dieven
bewust de begrafenis uitgekozen om hun slag te slaan:
"Je hebt een categorie inbrekers die overlijdens- en
trouwadvertenties napluizen om te kijken wanneer ze
ongestoord hun gang kunnen gaan. Daarbij deinzen ze er
niet voor terug om, zoals in dit geval, op klaarlichte
dag huizen binnen te dringen."
Aneen, ledenblad
ABVA-KABO, 14/16 augustus 1997, Dodenenergie
In de Column Hollands Diep aandacht voor het
hergebruik van energie door het crematorium in
Helsingerborg in Zweden. In een wat luchtige stijl wordt
verhaalt van ene mevr. Nilson die erg tevreden is over
het hergebruik van energie door het crematorium dat die
dag haar man heeft gecremeerd.
Volkskrant , 16
augustus 1997, 'Help' in neon, om nooit te gewennen aan
geweld
Artikel over het plaatsen van een neon
'herdenkingsmonument' in de Amsterdamse Voetboogstraat
ten behoeve van Joes Kloppenburg. Hij werd een jaar
geleden gewelddadig omgebracht toen hij had geprobeerd
een vechtpartij te sussen.
Volkskrant, 16
augustus 1997, Een land vol eeuwigheid
Kees Fens: Een reisverslag over Ierland waarin
de schrijver met name verhaalt over de zeer oude
kloosters die de tijd hebben overleeft i.t.t. tot de
later gebouwde. Citaat: 'Opzij onder scheve kruisjes de
laatste kloosterlingen, een eeuw gelden gestorven. Bijna
nergens in dit land willen de doden onzichtbaar worden'.
Verschillende
kranten, 16 augustus 1997, Dichteres Ida Gerhardt
overleden
(red.: We besteden met name hier aandacht aan haar omdat
ze regelmatig als dichteres van een afscheidsgedicht
genoemd werd. In het najaar willen we aan dit onderdeel
op onze site meer aandacht gaan besteden.)
Haar bekendste 'overlijdensgedicht' is wel:
De gestorvene
Zeven
maal om de aarde gaan,
als het zou moeten op handen en voeten;
zevenmaal om die ene te groeten
die daar lachend te wachten zou staan.
Zeven maal om de aarde gaan
Zeven
maal over de zeeën te gaan,
schraal in de kleren, wat zou het mij deren,
kon uit de dood ik die ene doen keren.
Zeven maal over de zeeën gaan -
zeven maal om met z'n tweeën te staan.
Ida
Gerhardt
|
